~Uykusuzluk~

Ahh başı çatlıyordu. Uykusuzluk işkence gibiydi. Gördüğü kabuslar üzerinde düşünmeye başladı. Ailesinin öldüğü zamanı görmüştü. Tabi beş yaşında bir çocuğun gözleri önünde ailesi katledilirse böyle olurdu. Luthièn gözünden akan yaşları sildi ve boş gözlerle etrafı izlemeye devam etti. Ailesini hatırlamıştı. Bu yüzden hüzünlenmişti. Ailesinin ölümünü yeniden yaşadıktan sonra kendisinin lord tarafından işkence görerek öldüğünü görmüştü. Belki de bu yüzden uyuyamıyordu. Tetikte olmak için. Tam başını masaya yaslayacakken bir ses onu gerçek dünyaya getirdi.
"Merhaba bayan oturabilir miyim?"
Luthièn ağladığı için sesinin titremesinden korktu. Bu yüzden sadece başını sallamakla yetindi. Adam karşıya oturduğunda kim olduğunu farketti. Bu Sihir Bakanıydı. Bakanlıkta bir işini halletmek için gittiğinde görmüştü onu. Ama daha tanışma fırsatı olmamıştı. Şansa bakın ki bu gün bu halde tanışıyorlardı. Elindeki kanın sardığı beze taştığını farketti Luthièn Hemen elini masanın altına soktu. Bu halde bakanın karşısına çıkmak çok yanlıştı. Ama Luthièn çok kötü hissettiği için bu konuda birşey yapamadı. Üstü başı... Bakan karşısında yarı çıplak bir şekildeydi. Ama baş ağrısı şiddetlendiği için bunu da umursamadı. Ve zoraki bir tebessümle ona baktı.

Canı acıyordu. Hem elinin acısı hem de baş ağrısı Luthièn'in acı çekmesine sebep oluyordu. Adamın endişe ve merak dolu bakışlarını farketti. Ne yapacağını bilemedi.
"Bayan elinizi uzatır mısınız lütfen?"
Luthièn şaşırmıştı. Önce itiraz etmeyi düşündü. Hatta arkasına bakmadan kaçabilirdi de. Çünkü insanlara zayıflıklarını göstermeyi hiç sevmiyordu. Ama birşey demeden yavaşça elini uzattı. Adam elindeki bezi çözerken Luthièn'in eli biraz fazla acıdı. Çünkü bez yaraya yapışmıştı ve çekerken de Luthièn'e acı veriyordu. En sonunda çözdüğünde adamın tepkisi Luthièn'i şaşırttı.
"Ooov çok kötü görünüyor"
Dediğinde oldukça ilgili görünüyordu. Luthièn uzun zamandır böyle ilgi görmediği için birazolsun sevindi. Asası ile büyü yaparken Luthièn adamı izliyordu. Kendinden emin bir şekilde büyüyü yapması Luthièn'in dikkatini çekmişti. Sonra elinin tamamen iyileştiğini farketti. Eskisinden de iyi görünüyordu. Gelen garsona ;
"Bana ve bayana bir kaymak birası ayrıca şu kanlı bezide atınız"
derken Luthièn'in başına şiddetli bir ağrı daha saplandı. Elleri ile şakaklarını ovuştururken gözlerini sımsıkı kapattı. Bu seferki gerçekten de çok şiddetliydi.Derin nefes almaya çalışıyor ve kendini sakinleştirmeye çabalıyordu. Ama işe yaramadı. Çünkü uyku düzeni çok kötü bozulmuştu. Ve gördüğü o kabuslar onu bitiriyordu. Ama bir süre beyninin uyuştuğunu hissetti. Sanki orada değilmiş gibi.Ve kısa bir süre sonra baş ağrısının geçtiğini farketti. Gözlerini açtığında konsantre olmuş bakanı gördü. Asası ile Luthièn'i iyileştiriyordu. Sonra işi bittiğinde;
"Artık daha iyi görünüyorsunuz"
Dedi. Evet Luthièn nasıl göründüğünü bilmiyordu ama daha iyi hissettiği kesindi. Ne acı vardı ne de ağrı.
"Ben Ricardinho William Sihir Bakanıyım"
Bu sefer gerçek bir gülümsemeyle adama ;
Tanıştığımıza memnun oldum bakanım. Ben de Luthièn Moreau. Hogwarts'ta profesörüm. Ve bana yardım ettiğiniz için teşekkür ederim.
Dedi. Ve yine gülümseyerek William'a baktı.

Luthièn gülümseyerek Ricardinho'ya bakmaya devam ederken kaymak biraları gelmişti.
"Tanıştığıma memnun oldum" dediğini duyar gibi oldu. Uzun zamandır ilk kez bu kadar istekle gülüyordu. Büyük bir yudum aldığı birasına biraz baktı. Sonra Ricardinho'nun konuştuğunu farketti.
"Anlaşılan bir şey sizi çok üzmüş payaşmak ister misiniz?"
Birden Luthièn'in gülümsemesi yüzünden silindi.
Kaşları hafifçe çatılmıştı ve göz temasından uzak duruyordu. Sinirlendiği zaman ya da ciddi olduğu zamanlarda böyle yapardı. Uzun bir süre birşey söylemedi.
Sonra sesini yumuşak tutmayaçalışarak;
Özel bir mesele.
Diyebildi. Ama sesi yine de bir bayana göre sert çıkmıştı. Bu ani tepkisi saçma olabilirdi. Ama Luthièn zayıf yönlerini insanlara göstermekten nefret ederken bu konuda konuşacak değildi.

Luthièn kaşları çatık bir şekilde etrafı izlemeye başladı. Belki de biraz fazla sert çıkışmıştı. Ama üzüldüğünü hissetti. Çünkü kabuslarını hatırlıyordu ve bu ona gerçekten de acı veriyordu.
"Sizi üzecek bir şey söylediysem çok özür dilerim"
Luthièn bakışlarını hemen Ricardinho'ya yöneltti.Ahh şimdi de insanları üzüyordu. Evet kesin aşırı tepki vermişti. Onun gibi hoş birini üzdüğüne inanamayarak içinden binlerce kez kendine küfretti. Sonuçta rüyalarının sorumlusu o değildi.
Hayır. Siz yanlış birşey söylemediniz. Sadece bu konu hakkında konuşmayı sevmiyorum. Ani çıkışım için özür dilerim.
Dedi ve bardağından bir yudum daha aldı. Yüz ifadesini değiştirmesi gerekiyordu. Ve küçük bir gülümseme ile Ricardinho'ya baktı. Konuyu değiştirmek için;
Sihir Bakanı olmak zor olmalı.Çok yoruluyorsunuzdur.Bütün o sorunlarla uğraşmak... Dedi.

"Eee hayır pek zor değil, etrafında sizin gibi hoş insanlar olunca eğlenceli bir hal alıyor.Yorgunluk ise; evet yoruluyorum ama bu tatlı bir yorgunluk"
Luthièn bu sözün üstüne sıcak bir gülümseme ile cevap verdi. Sonra bir yudum daha birasından içti. Ve Ricardinho'nun konuşmasını bekledi.
"Sizin işinizde zor olmalı bir sürü öğrenciyle ilgilenmek sorunlarını dinlemek ders vermek zor gibi görünüyor"
Luthièn çarpık bir gülümsemeyle;
Aslında biraz yorucu. Yani bütün o kalabalık ve gürültü. Sözünü dinlemeyen öğrenciler, her söylediğime karşı çıkmaya çalışanlar...Ama çok eğlenceli olduğu kesin.Kendilerini yetişkin sanarak bilmiş bilmiş konuşanlara güzel cevaplar vermek...Olağanüstü bir şey.Ama anlıyorum onları. Bende o yollardan geçtiğim için anlayışla karşılıyorum. Bazıları ise çok duygusal. Orada erkek çocuklarının bile ağladığına şahit oldum. Biliyorum bu çok üzücü bir durum ama oldukça da sevimli. İnsanların bana güvenmeleri beni mutlu ediyor. Ve onlara yardımcı olamk...Sihir gibi. Ben sevgi ve ilgiden mahrum bir şekilde büyütüldüm. Bana her zaman sevgi zayıflığın göstergesidir dendi. Bu yüzden bunun acısını halen taşırım. Ama onlara yardımcı olmak, onlarla ilgilenmek sanki bu acıyı geçiren bir merhem gibi. Ve bu beni çok mutlu ediyor.
Dedi. Ama biraz fazla konuştuğunu farkedip utandı. Küçük bir tebessümle bardağındaki birayı bitirdi. Evet çok konuşmuştu. Ama ilk kez bu kadar çok konuşmuştu. Ricardinho'nun yannda kendini çok rahat hissetmişti. Ama sebebini bilmiyordu. Boş bardağı masaya koydu ve düşünceli bir şekilde ona bakmaya başladı. Şimdi farkettiği bir parıltı vardı gözlerinde. Herkesin içinde boğulmak isteyeceği bir derinlik. Gülümsemesi ile aralarındaki gergin durumun geçtiğini farketti. Mutluydu. Ahh o gülümseme...Balder'in bir kopyası gibi görünüyordu şu anda. Ama Balder bir tanrıydı. O ise bir sihir bakanı. Bu yüzden saçmaladığını farketti Luthièn. Ve onun konuşmasını beklemeye başladı.

"Hmm evt öğrencilik yılları komik ve eğlenceli çocukluğumu daha dünmüş gibi hatırlarım"
Luthièn samimi bir şekilde güldü. Ricardinho'nun gözlerinin içine bakması Luthièn'e sebebini anlayamadığı aptal bir heyecan duygusu veriyordu. ülümsemeye devam ederken Ricardinho'nun arkasında birşeye dikkatle baktığını farketti. Göz bebekleri büyümüştü. Ne olduğunu anlayamadan hızla arkasına geçtiğini farketti. Ne olduğunu anlamak için arkasına döndü. Ricardinho Luthièn'e doğru asasını tutmuş birine doğru;
"Expelliarmus"
Dedikten sonra adama saldırmaya başladı. Luthièn merakla ne olduğunu anlamaya çalıştı.
"Kimsin sen!?...Zihnefended...Bunu hapis edin"
Luthièn'in sonradan farkettiği adamlara karşı söylemişti bu son sözünü. Ve Luthièn'e doğru gelerek;
"Deminki olaydan dolayı özür dilerim hızlı ve sert olmanız lazım böylelerine karşı"
Luthièn korkmuş, bir o kadar da şaşkın bir şekilde Ricardinho'ya baktı.
Az önce ki adam...yani az önce...beni öldürmeye mi çalışıyordu?Ama...ama neden?
Luthièn gerçekten de çok korkmuştu. Titriyordu. Az önce ailesi gibi öldürülecekti. Bunu düşününce gözyaşlarına hakim olamadı ve ağlamaya başladı.

Luthièn ilk defa bu kadar korkmuştu. Ağlaması da belki de bu yüzdendi. Burnunu çekerek ağlamaya devam ediyordu. Kim? Neden böyle birşey yapmak isteyebilirdi ki? Luthièn Fransadan geleli çok olmamıştı. Ne ara böyle düşmanlar edinmişti? Bunları düşündükçe ağlaması şiddetlendi. Ama birden elinde bir sıcaklık hissetti. Eline baktığında Ricardinho'nun elini tuttuğunu farketti. Önce şaşırdı. Ne yapacağını bilemedi. Ama elini tuttuğu anda kalbinin deli gibi attığı kesindi. Ama bu heyecan da kısa sürmüştü. Biraz daha uzun olmasını isterdi. Ama Ricardinho elini çekmişti. Ve;
"Özür dilerim...Bilmiyorum ama nedenini mutlaka bulacağım korkmanıza gerek yok"
Dedi. Luthièn birden güven hissetti. Onunlayken başına birşey gelmeyeceğini biliyordu. Buna izin vermeyeceğini...Ve bu sözleri Luthièn'e bir gerçeği göstermişti. Luthièn aşık olmuştu. Hemde uzun zamandır ilk kez. Midesindeki kelebekleri hissedebiliyordu. Kızardığını hissediyordu. Evet bu aşktı. Gözyaşlarını sildi ve derin bir nefes aldı.
Size bu konuda güvenim sonsuz.
Dedi. Aslında saçmalamıştı biraz. Ama Ricardinho'nun bu konu ile ilgileneceğinden emindi. Ve küçük bir tebessümle az önceki heyecanını yenip masanın üstünde duran elini tuttu. Elinin altındaki sıcaklık bütün vücudunu sarmıştı. Kalbi o kadar hızlı çarpıyordu ki dayanılır gibi değildi.

Luthièn elinin altındaki sıcaklığın tadını çıkarırken Ricardinho konuşmaya başladı;
"Seni Seviyorum Luthièn"
Luthièn şaşırmıştı. Ne yani Ricardinho onu seviyor muydu? Yani duyguları karşılıklıydı. Luthièn çok mutluydu. Gülümsemesi büyüdü ve ona;
Ahh...Ricardinho bende seni seviyorum. Biliyorum belki çok erken ama sana aşık oldum. Belki aptalca diyeceksin ama öyle.
Dedi ve elini biraz daha sıktı. Gözlerinin içine bakmaya başladı. Ahh o gözleri. Luthièn uğruna ölebilirdi bile. Biricik aşkının gözlerinde kaybolmaya devam etti.

"Hayır kesinlikle aptalca değil"
İşte beklediği cevap. Luthièn gülümsemeye devam etti. Buraya geldiği zamanki gibi değildi artık. Mutluydu. Uzun zamandır ilk kez mutluydu. Ve Ricardinho'nun yanağına koyduğu buse onu çok mutlu etmişti. Heyecandan eli ayağına dolanmıştı. Sonsuza kadar onunla olmak istiyordu. Onsuzluğun düşüncesi bile kalbini acıtmaya yetiyordu. Ve birden esnedi. İşte esnemişti. Bu da demek oluyordu ki gece iyi bir uyku çekebilirdi. Tabi Ricardinho'yu düşünmekten uyuyabilirse. Ama uykusuz geceleri artık geride kalmıştı. Uzun zamandır özlemini duyduğu o sıcacık yatağına kavuşabilecekti. Ama birden kendine gelmesi gerektiğini hatırladı. Biricik aşkı karşısındaydı. Ondan başka birşey düşünmemeliydi. Ona biraz daha yakın olmak istiyordu. Sarılmak istiyordu. Ama yanlış anlaşılmaktan korktuğu için sadece elini tutmakla yetindi.

Luthièn birkez daha esnediğinde Ricardinho hesabı istemişti. İkisi de birbirlerinin gözlerine bakıyorlardı. Luthièn aşkı yeniden yaşadığı için çok mutluydu. Olaylar çok hızlı gelişmişti evet. Ama bundan oldukça memnundu Luthièn. Ve ayağa kalktılar. Bir andan kendini Ricardinho'nun kollarında buldu. Kalbi daha hızlı atmaya başladı. Onun teninin kokusuu duymak...vücudunun sıcaklığını hissetmek...
Hemen Luthièn'in evine cisimlendiler. Ricardinho Luthièn'in yanağına bir öpücük kondurarak;
"Seni çok seviyorum aşkım"
Dedi. Ve Luthièn'i kollarından ayırarak cisimlendi. Luthièn arkasından
Bende seni aşkım.
Dedi ve duymuş olmasını umdu. Uzun bir süre orada durdu. Artık yepyeni bir hayat bekliyordu onu. Ve evine girdi. Kendini yatağına atar atmaz uykuya daldı.


Out:Rp bitmiştir...